- subdolus
- sub-dŏlus, a, um, adj., somewhat crafty, cunning, sly, subtle, deceptive, or deceitful (mostly ante - class. and post - Aug.;
syn.: fallax, astutus): homo et sycophanta et subdolus,
Plaut. Poen. 5, 2, 72; id. Mil. 2, 4, 2; id. Men. 3, 2, 24; id. Aul. 2, 5, 8; id. Poen. 5, 2, 129:ut viro subdola sies, memento,
id. Cas. 4, 4, 5:subdola adversus senem,
id. Ep. 2, 3, 13:jugurtha, cognitā vanitate legati, subdolus ejus augere amentiam,
Sall. J. 38, 1:occultus ac subdolus fingendis virtutibus,
Tac. A. 6, 51.— Transf., of things:animus audax, subdolus, varius,
Sall. C. 5, 4:subdolus ac versutus animus,
Vell. 2, 102, 1:mendacia,
Plaut. Capt. 3, 3, 5:perfidia,
id. Mil. 3, 3, 68: oratio, * Caes. B. G. 7, 31:lingua,
Ov. A. A. 1, 598:modestia,
Tac. A. 6, 20 et saep.:pellacia ponti,
Lucr. 2, 560; 5, 1003; cf.:ea loci forma incertis vadis subdola et nobis adversa,
Tac. H. 5, 14:tendit rete subdolum turdis,
Mart. 3, 58, 26.— Adv.: subdŏlē, somewhat craftily, cunningly, or deceitfully:subdole blanditur,
Plaut. Trin. 2, 1, 12:nihil subdole, nihil versute,
Cic. Brut. 9, 35.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.